ویژگی‌های یاران حسین(ع)

(و کسانی که می‌خواهند در صف یاران فرزندش مهدی عج باشند)

4- عزت و نفوذناپذیری

فرهنگ حسینی، فرهنگ عزت و افتخار و نفوذناپذیری است. این سخن حسین(ع) است که مرگ با عزت از زندگی ذلیلانه بهتر است. (مناقب آل ابی‌طالب، ابن شهر آشوب، ص89) عزت نفس و صلابت یارن حسین(ع) باعث می‌شد تا هیچ ترس و دلهره‌ای در آنان راه نداشته باشد. نه تیرباران صبح، نه محاصره و تشنگی، نه تمسخر و وعده‌های دنیایی و نه هیچ چیز دیگر نتوانست ذره‌ای در اراده و باور یاران امام(ع) سستی بیافریند. هرگاه که امام(ع) یاران را به رفتن می‌خواند آنان قاطعانه پاسخ می‌دهند: اگر  نیزه در سینه‌هامان بشکند و در میدان جنگ چیزی جز دسته شمشیر  برای ما باقی نمانده باشد باز هم از تو دفاع خواهیم کرد و هرگاه هیچ سلاحی برای نبرد نماند با سنگ از تو دفاع می‌کنیم.

ویژگی‌های یاران حسین(ع)

(و کسانی که می‌خواهند در صف یاران فرزندش مهدی عج باشند)

3- ترکیبی از شدت و رحمت(تولی و تبری)

در زیارت‌نامه اولیاء عشق و نفرت و سلام و لعنت درکنار یکدیگر آمده است. همان اندازه که دوست داشتن ائمه و سلام و صلوات بر آنان مورد تأکید است نفرت و انزجار از دشمنان آنان نیز مورد توجه قرار گرفته است. در کربلا قلب‌های یاران حسین(ع) پایگاه‌هایی است که از عشق و محبت به حسین(ع) لبریز و از بغض و کینه نسبت به دشمن سرشار است. حسین(ع) را خوب می‌شناسند و به او عشق می‌ورزند و امثال یزید و عبیدالله و عمرسعد و شمر را هم خوب می‌شناسند و به نسبت به آن‌ها بغض و نفرت خود را ابراز می‌کنند. در رجزهای یاران نفرت از آل زیاد و آل مروان زیاد دیده می‌شود؛ در حالی که در همین رجزها عشق و ارادت نسبت به اهل بیت فراوان است

2- رهایی و آزادگی

دومین ویژگی یاران عاشورای امام حسین (ع) رهایی و آزادگی است. یاران اباعبدالله کسانی بودند که به خاطر از دست دادن گذشته‌ها اندوهگین نمی‌شوند و به خاطر نگرانی از آینده خود را نمی‌بازند. امام عاشورا، منزل به منزل به پالایش نیروها می‌پرداخت تا هرکس دل‌بسته دنیاست، از کاروان جدا شده و به انبوه کسانی که صدای مظلومیت حسین(ع) را شنیدند و پاسخی ندادند، بپیوندد. در آغاز خروج از مکه و حرکت به سمت عراق امام حسین (ع) فرمود: «هر یک از شما که آماده است در راه ما از خون خویش بگذرد و جانش را در راه شهادت و لقای پروردگار قربانی کند، مهیای حرکت باشد که من فردا صبح انشاالله حرکت خواهم کرد.» (اللهوف، سید بن طاووس، ص53) شب عاشورا شبِ شوخی و شادمانی و لبخندِ یاران حسین(ع) است، این خوشحالی چه دلیلی جز رهایی و آزادی از دنیا و اشتیاق به لقای پروردگار می‌تواند داشته باشد.