ارزش عامل امر به معروف و نهی از منکر در قیام امام حسین نسبت به دو عامل دعوت مردم کوفه و امتناع امام از بیعت با یزید چگونه است؟
این عامل ارزش بسیار بسیار بیشتری از دو عامل دیگر به نهضت حسینی می دهد. به موجب همین عامل این نهضت شایسته است برای همیشه زنده بماند و آموزنده باشد . البته همه عوامل آموزنده هستند ولی این عامل آموزندگی بیشتری دارد، زیرا نه متکی به دعوت است و نه متکی به تقاضای بیعت؛ یعنی اگردعوتی از امام نمی شد،بازهم حسین بن علی(ع) به موجب قانون امر به معروف و نهی از منکر نهضت میکرد. اگرهم تقاضای بیعت از او نمی کردند، باز هم ساکت نمی نشست.. یعنی اگر تنها دعوت کوفیان در شکل دادن نهضت حسینی مؤثر بود، چنانچه مردم کوفه دعوت نمیکردند ازسوی دیگر اگر تقاضای بیعت از ایشان تنها عامل بود، چنانچه حکومت وقت از حسین (ع)بیعت نمیخواست، اوبا آنها کاری نداشت، میگفت:شما از من بیعت نخواهید،من هم با شماکاری ندارم. پس به موجب این عامل، اگر آنها تقاضای بیعت نمیکردند، ابا عبدالله هم آسوده و راحت بود، سر جای خود نشسته بود، حادثه و غائله ای به وجود نمیآمد. اما به موجب عامل سوم، حسین(ع) یک مرد معترض و منتقد است، مردی است انقلابی و قیام کننده، انگیزه دیگری لازم نیست. همه جا را فساد گرفته، حلال خدا حرام، و حرام خدا حلال شده است، بیت المال مسلمین در اختیار افراد ناشایسته قرار گرفته است و پیغمبر اکرم فرمود: هر کس چنین اوضاع و احوالی را ببیندودرصدددگرگونی آن نباشد و در مقام اعتراض برنیاید «کانَ حَقاً عَلی اللهِ اَن یُدخِلَهُ مُدخَلَهُ» شایسته است که خدا چنین کسی را به آنجا ببرد که ظالمان،جابران، ستمکاران و تغییر دهندگان دین خدا می روند، و سرنوشت مشترک با آنها دارد. (تاریخ طبری، ج4،ص304) امام (ع)به گفته جدش استناد می کند که در چنین شرایطی کسی که می داند و می فهمد و اعتراض نمی کند، با جامعه گنهکار خود سرنوشت مشترک دارد.