آنچه در زمان امام حسین (ع) کاملاً مشهود است این است که خلیفه مسلمین که تکیه بر جایگاه رسول خدا (ص) زده است، علناً فساد می کند. یزید مردی است شارب‌الخمر که علناً فسق ظاهری انجام می‌دهد، ‌با محارم خود زنا می‌کند و مجالس قمار به پا می‌کند. مردم هم این فساد علنی را می‌دانند و می‌بینند. همین مردم هم به همین راحتی شراب می‌خورند و گناهان عدیده انجام می‌دهند؛ این بدان معنا است که این چنین فسادهایی در جامعه اسلامی بلامانع شده است در چنین جامعه ایست که به حق اصلاً عمل نمی‌شود واز باطل اصلاً نهی نمی‌شود. کم‌کم مسایلی داخل در دین می‌شود که این چنین مسائلی اصلاً در زمان پیامبر وحتی خلفای چهارگانه هم دیده نمی‌شود. گویا در زمان حکومت یزید این مطلب می‌خواسته جا انداخته شود که: حکومت اسلامی موروثی است و به نحو سلطنتی اداره می‌شود و کسی‌که حتی صلاحیت ظاهری برای خلیفه رسول خدا بودن را ندارد می‌تواند برمنصب حکومت بنشیند.

نیکی‌ها پشت کرده‌اند و با شتاب درحال گذرند و از آنها چیزی نمانده است جز اندکی که چون آبی در ته ظرفی باقی مانده است. ارزش‌های جاهلیت جایگزین ارزش‌های اسلامی شده است. یزید آشکارا اعلام می‌کند که از وحی خبری نیست و این‌ها ساخته دست پیامبر (ص) است.

رعب و وحشت جامعه مسلمین را فرا گرفته است و ترس ازحکومت جور، دستان خداترسان را بسته است. درچنین فضایی است که کوفیان سیل نامه‌های دعوت را به سمت امام حسین (ع) روانه می‌کنند؛ حال آنچه گفتیم را از زبان مولایمان حسین (ع) بشنویم: امام در نامه‌ای که به مردم بصره نگاشته است به این حقیقت اشاره می کند که"فانّ السنه قد اُمیت والبدعه قد اُحییت " همانا سنت رسول خدا را بدست فراموشی سپردند وبدعت ها را زنده کردند. ایشان ‌دربارة علت قیام خود به برادرشان محمد‌بن حنفیه می‌فرمایند: "من برای فساد، طغیان و ظلم قیام نکردم‌، تنها برای اصلاح امت جدم قیام کردم‌،می‌خواهم امر به معروف و نهی از منکر بنمایم و به روش پیامبر(ص) و علی (ع)‌عمل کنم‌".(بحارالانوار، علامه مجلسی‌، ج 44، ص 328) یزید، مردی فاسق است؛ ‌قاتل افراد بی‌گناه است‌؛ شراب می‌نوشد(همان‌، ص324)

و..."ای فَرَزدَق، این مردم ملزم به اطاعت شیطان شده‌اند و اطاعت خدا را ترک کرده‌اند و فساد را در زمین ظاهر کرده‌اند. حرام خدا را حلال و حلال او را حرام کرده‌اند".(همان‌، ص57)" هر کسی حاکم ستمگری را ببیند که حرام خدا را حلال کرده و عهد الهی را نقض نموده و با روش پیامبر(ص) مخالفت می‌کند و در بین مردم به ظلم و گناه عمل می‌کند و علیه او سخنی نگوید و شورشی نکند، بر خدا لازم است در محل خود (جهنم‌) داخل کند.(همان‌، ص8)

(همچنین بنگرید به کتاب حماسه حسینی اثر استاد شهید )